osotu, osotze (osotutze) [osatu]. 1 . osotu, osotze ( osotutze) [osatu]. du ad. (TE). Completar. Osotu neban nere pagua oin dala urtebete. / Illara guztia osotutzia gura eban. / Etxaide nere adiskidiak euskera osotuan egin eban. (Zirik 5). / Denpora gutxin barruan liburu guztiak ahittu ziran. Osotuan egin biharragaittik ez ziran danak gusto-gustora geldittu. (Zirik 5s) 2 . osotu, osotze ( osotutze) [osatu]. du ad. (TE). Recomponer, arreglar, lañar. Apurtutako pitxarra osotzia, balio dabena baiño gehixago kostatzeko biharra.