susmau, susmatze (susmatutze) [susmatu]. du ad. (TE). Sospechar, recelar; imaginar, presentir; notar, percibir. Itxuriak eta aztarrenak erainda, norbaitten edo zerbaitten gaiñian zeozer (ona ez dana) pentsau; susmua hartu. Urriñetik susmau eban zer ebillen etxe barruan. / Hortik etorri jakon susmatutzia emaztiak zer zerebixan. / Susmau barik gizonak erebixan aixelkokerixia. (Ibilt 470). / Susmau ebanian bateronbat hurreratzen zala ixillixan. (Ibilt 468). Ik. somau, susmua hartu.