sutu, sutze ( sututze). da/du ad. (TE). Encolerizar(se), enfurecer(se); enardecer(se). Berotu, bere senetik urten. / "Encenderse en ira" (TE, 667). Felipe Posporua, bihargiñ ondrau eta zintzua, baiña hutsak sututzen ebana, gizajo bat izanakin. / Jakiñekua zan holako berbegaz ha sututzia, alperrik izan baketsua. / Sututzen jakon barrua, eta begixegaz eta arnasa luzeka ibiltzen zan, hari aitzen emon gurarik beregaittik erebixan sua. (Ibilt 475). / Bere barrua suturik [...] ostikoka atarako eban frailliori. (Ibilt 469). Ik. su hartu, suak hartu.