arnasa. iz. (TE). Aliento, respiración. Noraiñoko arnasia daukan probatzia gura dau. / Eskerrak emotia bihar dogu Jaungoikuari, arnasia, argixa, osasuna, ogixa eta dogun itxaropenagaittik. arnasa baten. adlag. (TE). De una vez, de un golpe; en un momento. Trago batian (EEE). Kasik (ixa) pittarkada ardaua eran eban arnasa baten. arnasa luze. iz. (OEH). Suspiro. Sututzen jakon barrua, eta begijegaz eta arnasa luzeka, hari aitzen emon gurarik ibiltzen zan beregaittik erebixan sua. (Ibilt 475). / Esairazu behiñ, hainbeste nahiez eta arnasa-luze zergaitik, ez dot ba uste horrenbeste izan laikianik. (Ibilt 478). arnasia amaittu. zaio ad. (OEH). Morirse. Zalduna jaso gura izan eban [...]; baña dana alperrik izan zan, batabestiagandik askatu baño lehen arnasia amaittu jakon. (Ibilt 489). arnasia bueltau. esap. (ELH). Volver a respirar con normalidad. Pipar-gorrizko surduna senera ekarri eziñik. Halako batian arnasia bueltau eban da Kortasok ein eban dei bat. (Zirik 75). arnasia emon. dio ad. (TE). Alentar, animar. Norbaitti animua emon (EEE). Makalduta zan jendiari, arnasia emon zetsan bere berba bizixegaz. arnasia gastau. zaio ad. (TE). Morirse. Hil. Goizeko hamaiketan gastau ein jako arnasia. arnasia hartu [arnasa hartu]. 1 . arnasia hartu [arnasa hartu]. du ad. (TE). Respirar. Ahotik eta surretatik hartzen dogu arnasia. Ik. arnastu. 2 . arnasia hartu [arnasa hartu]. du ad. (TE). Aliviarse, tranquilizarse; tomar(se) un respiro. Nasaittu, trankildu. Aittan berba bigunak entzunaz, arnasia hartu eban.