txikin (txikixen) [txikien]. izond. (TE). El / la menor, el/la más pequeño,-a. Gehixentasun markia dauka. / "Superlativo irregular de pequeño, el menor" (TE, 690). Txikiñak be, beretako laiñ irabazten dau.  Mugatuan: txíkiña (txíkixena).