txist. 1 . txist. onomat. (IL). Sonido del silbido. Norbaitti txistadia botatzen jakonian: "Hagiñak alkartuta egiñaz botatzen dan txistadazko deixa" (IL, 74). "Txist" eta "txist" egitten zetsan mutillak, baiña neskiak kasurik bez. / Txist-txist! zu! hau papelau jausi jatzu!. 2 . txist. interj. (ETNO). ¡Silencio!; ¡a callar!. Isildu eraitteko. "Txist!, txist!" ibiltzen da maistria eskolan, umiak ixillian bihar egitteko. Ik. xxiii. txist egin. esap. (TE). Llamar (onomat). "Llamar la atención del que está a cierta distancia" (TE, 698). Txist ein detsat ateraiñok hurreratu deiñ. Ik. txistada bat egin. txistik bez (txistik be ez, txist bat bez). zenbtz. (TE). Ni mú; nada; ni pío; ni palabra. Esan zittuanian esan biharrekuak, txistik bez bestiak. / Ixil-ixilik egon nintzan; ez neban txist bat be egin. Txistik be ez.  Ezezkuan erabiltzen da.