urrittu, urritze ( urrittutze) [urritu]. da/du ad. (TE). Disminuir, menguar, reducir. "Perder abundancia" (TE, 715). Arboladixak botatziakin, basuetako itturriak urrittu ein dira. / Urtiegaz danok dogu urrittutzia. / Zugatzak iñaustiakin etortzen da perretxikuak urritzia. / Aizkorriko basuetan otsuak, basurdak eta bestelango priztixok urritu ziranian. (Zirik 86). Anton. ugarittu, ugaldu. Ik. gitxittu.