1 . arrantza. 1 . arrantza. iz. (TE). Berrido; llanto clamoroso, lloro fuerte. Haren arrantzia Arrajolatik entzun ahal zan. / Umia arrantza batian negarrez euan ta amak ixiltze alde: [...]. (Zirik 89). Ik. irrintza. 2 . arrantza. iz. (TE). Rebuzno. Asto arrantziak esnatu eban. arrantza egin. 1 . arrantza egin. du ad. (TE). Berrear, llorar clamorosamente. Negar egin, zaratatsu. Ez jakuen geldittu beste arintasunik, arrantza eittia baiño. 2 . arrantza egin. du ad. (ETNO). Rebuznar.