zaragi (zadari) [zahagi]. iz. (TE). Odre; pellejo. Etxe hartan, nola gizon asko ziran beti mahaira, zaragixa eukitzen eben sukaldeko harmaillan. / Duako ardau egunetan, lau zadari partitzen ziran Plaza Barrixan, alkate jauna aurrian zala. / Errotatxok ez eban lagun biharrik zaragixak hustutzeko. (Zirik 70). Ik. zahato. zaragi-mustur (zadari-mustur). iz. (TE). Cuello de la odre. Andrian ezkutuan, zadari-musturretik hartzen eban titixa.