zehe [xehe]. izond. (TE). Menudo,-a; pequeño,-a, de corta edad; llano (pueblo); alevín de pez. Tamaiñoz txikixa; urte gitxiko personia, umia. (Fig.) maillaz edo garrantziz txikixa dana, apala. / "Lo menudo, lo incipiente, lo larvado" (TE, 734). Jende zehiak, poz haundixa hartu eban. / Ur-azalian beti ezkal-zehia. / Ikatz zehia, irurixa. / [...] nahiz lege zorrotza, nasaixa sarri Haundixeri ta zehientzat kate motza. (Ibilt 114).  Arraiñen kasuan arrainkumieri esate jakue, esate baterako: amorrain-zehe, ezkaillu-zehe... (ETNO). / (Figuraduan) Xumeak, apalak. (AN).