zorion. 1 . zorion. iz. (TE). Felicidad, dicha; buenaventuranza. Zoriona es dicha, buena suerte, hados propicios (TE, 497). Gorde gurarik galdu zaittut, nere Maittia; zure zorion nahixan batu detsut heriotzia. (Ibilt 489). / Zorionekuak baketsuak, Jaungoikuan seme deittuko detselako (Mat. 5. 9). Ik. kontentutasun. 2 . zorion. iz. (OEH). Felicitación, enhorabuena. Uztapide atara zan txapeldun. Amaieran asko pillatu ziran berari zorionak emon nahixan. (Zirik 109).  Pluralian erabiltzen da: zorionak. zorioneko. izlag. (OEH). Dichoso, feliz; afortunado; dichoso en sentido irónico. Zorioneko diru poltsia. (In Zirik 97). / Ez eban beste auturik ataratzen zorioneko sermoilarixori baiño. (Ibilt 463). / Ez zala bere Jauregixan zorioneko aurkittuko ez litzakian emakumerik [halako Zaldun jatorrak hautatutziakin]. (Ibilt 476). / Gertau zittuan bris-bris zaldixa eta honen apain guztiak, eta hala be bere galtzairuzko petua, eta zorioneko egunian, juan zan hau soiñian ebala [...]. (Ibilt 459).