zuzen. 1 . zuzen. izond. (TE). Recto,-a, derecho,-a. Bide zuzen-zuzena dozu bertaraiñok. 2 . zuzen. izond. (TE). Recto,-a, justo,-a, honrado,-a, imparcial, íntegro,-a. Gizon zuzena, oker askoren artian. / Andra zuzena ez zanetik, senarrak zetsan maitasuna ez eban nahikua. (Ibilt 475). 3 . zuzen. adlag. (TE). Derecho,-a; directo, directamente; bien, correctamente. Zuzen-zuzen bertara juan nintzan. / Ta munduak, oker edo zuzen, lehengo bidetik jarraitzen eban. (Zirik 9). / Hartu eban senar itxua neskatxa izutu bat balitza letz, hain zuzen eta egoki eze, gizonori uste jatzun zeruan. (Ibilt 457). ez-zuzeneko. izlag. (OEH). Ilícito. Jarri ziran frailliok ipuñetan, andrakumiori biguntzen ete eben euren ez-zuzeneko gogora, diabrua zala bittarte. (Ibilt 455).  Ez da erabltzen. zuzenian [zuzenean]. adlag. (OEH). Directamente. Baekixan zein tabernatan egongo zan ta zuzenian juan zan bertara. (Zirik 76).