ertz. 1 . ertz. iz. (TE). Borde, límite, cabo; arista, esquina. Pagadi haren ertzian, urritx asko izaten zan behin maietza ezkero. / Hartixozu ertza azpildura bategaz. / Ertzak biziegi dittuen erreminttekin eskuetan ebagixak sarri. / Bizi-bizi jaukak ertza pieza horrek. / Ogeratu ziran baketan senar-emaztiok, baiña bai kandela asko zirala argi eitten ertz guztietan. (Ibilt 467). 2 . ertz. iz. (TE). Posición, categoría; condición. Hartuko zenduke zuk haren ertza! ertz-bizi. iz. (TE). Arista (afilada); de vivos perfiles. Alluzko hatxan gaiña, ertz-bizixa da. ertz-hil. iz. (TE). Arista de esquinas redondeadas. Hango mendixak, ertz-hillak; oso biribilduta gehixenak. ertzak hil. du ad. (TE). Limar/matar aristas. Ertzak hil biharra dauka pieza honek. / Lima legunagaz ertzak hilda lagaixozuz.