illuntzi (illuntze) [iluntze]. iz. (TE). Anochecer. Neguan goizago izaten da illuntzia. / Eroso badozu, agertu zaittez illuntzi aldera. / Behin illuntzia ezkero, heldu zan txantxetako frailliori bere emazte kaskillagana. (Ibilt 464). / Illuntzian bialdu eben mutiko bat Txomiñen etxera [errekauakin]. (Zirik 92). Ik. illun, illunabar, illunkera.  Eibarren artikulua hartzerakuan -i + -a > -ixa aldaketa fonetikua egitten da ixa beti. Illuntzi salbuespena da: illuntzia, illuntzirik.... Izan be, illuntze da jatorriz, nahiz eta gehixenetan illuntzi entzutzen dan; JMEk Bergararako be bardiña diño (ETNO).