indar. 1 . indar (inddar). iz. (TE). Fuerza; energía. Osasunak emoten dau indarra eta alaittasuna. 2 . indar. iz. (TE). Energía eléctrica; corriente eléctrica. Indarra juan da hiruretan. / Indarra etorri da bostetan. / Indarreko kablerenbat edo eten dala eta herri guztia geldittu da indar barik. / Gaur taillarretan egonaldixak izan dittue indarran faltaz. / Hori antxiñako ipuiña da, baiña basarri baten ipiñi zebenian argi-indarra, hori entzun da: basarri baten eiñ ei juen, ba, bonbillia, argixori... Izaten zuan bonbillia ipintzeko holakotxe filamento bat; holakotxe txorten bat eukitzen juan... Ta basarri baten ipiñi ei juen ba hori ta "Enee...!" danak pozik! Zaharrenak, hango zaharrenak esan ei juan ezetz, atraso haundi bat zala. "Zegaittik baiña?" ta "Piparik be ezin ixotu oin". / --Hi, plaentxi, Plaentxian zelan zabizie indarrakin? --Indarrakin ondo, indar barik gaizki. (Zirik 65). / Eibar ta inguruko herrixak indar barik, larri ebizen. (Zirik 65). Ik. argindar, argi. indarrak egin [indar egin]. du ad. (TE). Hacer fuerzas; hacer violencia. Indarrak ein zittuan gure aurka, baiña ez eban ezer atara.