makur. 1 . makur. izond. (TE). Encorvado,-a, torcido,-a, arqueado,-a. Zuzena ez dana, okertuta daguana. Zugatz harek makurra eukan gerrixa, gaztetan ez ebelako zuzendu. 2 . makur. izond. (TE). Grande, enorme, tremendo,-a. Makurra da ba harek daukan jauregixa Donostian! / Andriari iges ein ahal dabena ez dok gizona makurra. (Zirik 107). Ik. galant, itzal, makaleko.  "Se usa enfáticamente con sentido mayorativo y meliorativo" (TE, 542). 3 . makur. iz. (ETNO). Herramienta especial de culatero. Armagintzako berbia da. Kaxagiñan erreminttia, zurezko heldulekua eta puntia zorrotza eta S formakua (makurra) dittuana. Mailluka-kolpeka egitten dau biharra, jan bihar diran kaxa partien inguruak ebagiz, markatzeko erabiltzen da. Makurrak, puntia zorrotza.