1 . hodiatu (horiatu), hodiatze (horiatutze) [hodeitu]. da/du ad. (TE). Nublar(se), cubrirse de nubes. Goi-garbi atara dau goizian, baiña eguardixa baiño lehen horiatu dau, hoda illun-illunekin. / Hobe horiatuko baleu gaur, Elgetarako bidian euzki-galdatan ibilli bihar ez izateko. Ik. laiñotu.