eztegu. 1 . eztegu. iz. (TE). Boda(s), nupcias. Ezkontzia eta bere inguruko jaixa. Andrageixan etxian dira ezteguak. / Ezteguetako gauan. (Ibilt 489).  Gaur egun ixa galdutako berbia. Zahar-zaharrenak besterik ez dabe erabiltzen. Normalian pluralian. Ezkontza eta boda zabaldu dira. 2 . eztegu. iz. (TE). Luna de miel; gozo, gloria. Ondiok ezteguetan bizi dira urte asko izan arren ezkondu zirala. / Ira-pillan, ezteguetan dabiz ume guztiak jolasian. / Kazariak haze ezteguak izaten dittuen udabarrixan [...]. Txori-txikiz betezen dira keixa arbolak eta [...] han egoten dira [...] eurak hiltzeko prest. (Zirik 72). / Baiña horraittiok, ondo bagara, guk izango jittuagu ezteguak. Besterik ezian alditxo baterako otxinduko gaittuk bahintzat. (Zirik 45).  Normalian pluralian erabiltzen da. Erabillera figuradua.