karakote. 1 . karakote. iz. (TE). Vara con gancho; garfio para recoger frutas. Frutak batzeko orduan madala oratzeko kakodun makilla luzia (ETNO). Karakote batekin jatxi eban adarra okaranez betetakua. / Sagarrak, madarixak eta holakuak hartzeko karakotia: kakuaz adarrak hartu eta "taka". Gaztaiñak eta hurrak, barriz, zardaixaz. Zardaixaz astindu ondo, eta botatakuak jaso. Ik. haga, kako, zardai. 2 . karakote. iz. (TE). Nariz aguileña. Sur karakotia eben famelixako guztiak. Ik. sur karakote, kako.