urrin [urrun]. 1 . urrin [urrun]. adlag. (TE). Lejos, a distancia. Lekuzko eta denporazko esanguria hartu leike. Orduango kristauak denboren azkena urrin ez zalakuan bizi ziran. / Urrindik nator ukat ein biharrian. / Ikusirik ez zala haiñ urriñ lurra, salto eiñ eban. (Ibilt 461). / Andra gaiztua haiñ urriñ heldu zan eze [...] etsi-etsixan eiñ eban gauzia erabagitzeko asmua. (Ibilt 475).  Kasu markak hartu leikez: urrindik /urriñetik, urriñeko... 2 . urrin [urrun]. iz. (TE). Lejanía, distancia. Aizgorri aldietako urriña, ez da gaur ondo ikusten. 3 . urrin [urrun]. izond. (TE). Lejano,-a, remoto,-a, alejado,-a, apartado,-a. Normalian lekuzko esanguria dauka, baiña figuradua be bai: konparaziño baterako, "senide urriñak" esaterakuan. Elorreta, basarri urriña negurako. / Senide hurrak ba tiuak eta baitta bigarren lehengusuak ero hirugarren, baiña; beste batzuk ba, zeu be bai, Azpiri zaralako, senide urriñak. / Jarraittu zetsan leiho urriñ bateraiñok. (Ibilt 476). urrin barik [urrun gaberik]. adlag. (OEH). No lejos. Handik urrin barik, alboko gela baten. (Ibilt 490). urringo [urrungo]. izlag. (OEH). Lejano,-a, remoto,-a. Urringo beste gela illun batera. (Ibilt 487). Ik. urriñeko. urriñeko [urruneko]. izlag. (OEH). Lejano,-a, remoto,-a. Etxeko kontuak konpondu eziñ eta urriñekuak konpondu nahi. Ik. urringo. urriñera [urrunera]. adlag. (OEH). (Ir) lejos. Handik urriñera iges eitteko. (Ibilt 461). urriñetik [urrunetik]. adlag. (TE). De lejos, desde lejos. Urriñetik baletor letz. (Ibilt 464). urriñian [urrunean]. adlag. (OEH). A lo lejos, en la lejanía. Salto eiñ eban ausarki eta ezkutau zan urriñian. (Ibilt 461).