1 . erre, erretze. 1 . erre, erretze. da/du ad. (TE). Quemar; arder, abrasar. Soloko bedarrak erdi-erdixan pillatu, eta erre ein bihar izaten dira illunabarrian. / Etxia erretzia gertatzen bazan, eskian urten bihar aterik ate berriz jasotzeko. 2 . erre, erretze. du ad. (TE). Asar. Txarriki zati bat erre, eta sardaunteira noia lagunegaz egon bat eittera. / Bildotsa erretzia, txingar bizixan bihar da. / Bildots erria Paskuetan. 3 . erre, erretze. du ad. (TE). Fumar. Ez dot erretzen (takorririk) kalte eitten destanetik. / Laga detsa erretziari, takorrixak igo dabenetik. / Ez jauna, nere bizi guztian eztot erre. (Zirik 102). 4 . erre, erretze. da ad. (ETNO). Quemarse, en tratamiento térmico. Tratamendu termikuan piezia larregi berotziarren hondatzen danian, erre egitten dala esaten da. Piezia sutan neukana be ahaztuta najeuan eta erre egin jatak konturatu orduko; holatxe dittuk gure biharrak..., oin nahi tta nahi ez barrixa egin bihar. 5 . erre, erretze. da ad. (ETNO). Fundirse. Bonbillak edo berunak erre. Apurtu eta lanerako gauza ez izatia. Hi txotxo! Begiratik peorako argixa. Ez jakixat berunak erreko ziran ala bonbillia, baiña zeozer bai! Ia illuntzia aurretik konpontzen duan. erre-usain (erre-usein). iz. (TE). Olor a quemado. Erre-usaiña dator korta aldetik.