larako (labako, laako). iz. (ETNO). Pieza de madera del yugo. Larakuak bi izaten dira, atzian bata eta aurrian bestia. Atzekua burteriak ez deixan atzeruntz ein; eta aurrekua idi-pariak bultza ein deixan. / Labakua ona izan deiñ hagin-zurez egindakua izan bihar dok. Ik. burtera, era, lepo-era, aker.