gozo. 1 . gozo (gozu). iz. (TE). Golosina, dulce, caramelo. Txikittan pentsatzen genduan, zeruan ez zala jaten gozuak baiño besterik. Ik. gozoki.  Gehixenbaten pluralian erabiltzen da. 2 . gozo (gozu, goxo). izond. (TE). Dulce, cariñoso,-a; suave, placentero,-a. Aman laztanak, besterik ez lako gozuak. / Soiñu jarrai gozu ederratarikua, baiña hausiunia euki eban. / Ohe bigun goxuan. (Zirik 118). 3 . gozo (gozu). izond. (TE). Rico,-a, sabroso,-a, apetitoso,-a. Barau eitten naiz gaur eta ez neizu tentau usain gozu horrekin. 4 . gozo (gozu). izond. (ETNO). Tierra blanda, suelta, fácil de labrar. Lurrari dagokixonez, lur biguna, labratzeko erreza. Anton. tringo. 5 . gozo (gozu). izond. (ETNO). Dúctil; fácil de trabajar (madera,metales); de fácil mecanización. Errez lantzen dan egurra. Baitta, orokorrian errez lantzen dan edozein materixal be. Txopua, gaztaiñia eta keixia oso egur gozuak dira lantzeko. / Dekoletajian erabiltzen diran materixalak gozuak eta mekanizaerrezak izaten dira. 6 . gozo (goxo, gozu, goxu). izond. (NA). Suave, terso,-a, aterciopelado,-a.