1 . erne, ernetze. 1 . erne, ernetze. du ad. (TE). Germinar, brotar en el suelo. Jaungoikuak hirugarren, bosgarren eta seigarren egunetan ein zittuan bizixa daben gauza guztiak; batzuk dabenak jaixo, beste batzuk erne. / Garixak ernetzia negu-neguan izaten da. / Ez da ernia erain dan guztia; hazi asko galtzen da. Ik. loratu, zildu, ernamuna bota, ernia bota, garatu, igo. 2 . erne, ernetze. du ad. (ETNO). Germinar estando en conserva. Ik. ernamuna bota, ernia bota. erne barri [erne-berri]. iz. (TE). Recién germinado,-a; tierno,-a. Bi eratara aittu leike: batetik, lexikalizaziño moduan; eta bestetik, denporazko egittura moduan. Esparraguak, erne-barri batzen dira. / Garixak erne-barri, artaldia solora. Ik. etorri barri, ezkonbarri, hartu barri egon.