kanpo. 1 . kanpo. iz. (OEH). Parte de fuera, exterior. Kanpoko aldia, barrukua ez dana. 2 . kanpo. iz. (NA). Campo, labrantío. Labrantza lurrak ,larre eta zelaixak. Oingo urtian kanpua edarra dao. Ik. kanpo-foball. kanpo-foball (kanpo-fubol). iz. (NA). Campo de fútbol. Ein juen, oin kanpo-fubola daon lekuan, hantxe hegalian, eskabadorakin zulua eiñ, bota harrixori eta enterrau. Ik. foball. kanpoko. izlag. (OEH). De fuera, exterior; de otro lugar, de otro pais. Kanpoko lagun batzuekin. (Zirik 92). kanpolarrosa. izond. (TE). Obsequioso,-a con los de fuera de casa; simpático,-a con los extraños. Eskuzabala eta atsegiña kanpokuekin, baiña ez etxekuekin. Etxeko laratzak ezagutzen zaittu zu be, kanpolarrosiori!. / Kanpolarrosa, etxekardo. kanpora. adlag. (OEH). Fuera, afuera. Euretariko batek Eibartik kanpora osteraren bat ein bihar zebanian. (Zirik 105). / Ez diat nahi izan obispo Euskalerritik kanpora. (Zirik 99).  Bigarren adibidian agirixan bertsuetako gipuzkerian joeria. kanporutz [kanporantz]. adlag. (OEH). Hacia fuera. Aindu ziran kanporutz eta ezkutau ziran basuan. (Ibilt 461). kanpotik. adlag. (OEH). Por fuera, exteriormente; de fuera, de otro lugar, de otro pais. Kanpotik itxura ederra dauka horrek etxiorrek. / Gerra ostian jende mordua etorri zan kanpotik Eibarrera. kanpuan [kanpoan]. iz. (TE). Fuera; en el extranjero. Kanpuan ibilli da urte askuan hona behin be agertu barik.