zartara (zartada) [zartada]. 1 . zartara (zartada) [zartada]. iz. (TE). Quiebra; raja; fisura; hendidura; rotura. "rotura representada por un pelo" (TE, 726). Pitxar honek zartaria dauka eta ez da luzerorako. / Hori kristalori aldatu egin bihar da, zartadia dauka-eta. Ik. brintzada, urebagi. 2 . zartara (zartada) [zartada]. iz. (IL). Punto de chaladura, de locura. Buruko ikutua. Zartaria... geuk be bai buruan!. / Horrek jaukak zartaria horrek!. / Hik daukak zartada garaua! holakuak zoruak be ez jittuek esaten. / Hik esaten dittuk esatekuak! itzaleko zartadia daukak (buruan). Ik. zirrikitu, urebagi, zartateko. 3 . zartara (zartada) [zartada]. iz. (NA). Golpe; torta. Emon detsun zartadiakin normala da atzaskola baltzitzia. / [Kuadruak buruan] emon zestan zartadiakin nola ez najuan ba negarrik eingo? (Zirik 17).