irakorlari [irakurlari]. izond. (TE). Lector,-a, aficionado,-a a la lectura. Irakortzeko zaletasuna dabena, irakorzalia. Txiki-txikittatik, irakorlarixa etorri zan. / Ipoin hau irakortzen dozuen irakorlari zintzuok. (Ibilt 486). Ik. irakorzale, irakorle.