irakorle [irakurle]. iz. / izond. (OEH). Lector,-a. Irakorlia jakiñerazten dogu. (Ibilt 453). / Hortik pentsau zaike, irakorle, bati esan ezkero: "Hire arrebiari ikusi jetsat"; txarrera hartu leikiala. (Zirik 31). Ik. irakorlari, irakorzale.