iragotu (iraotu), iragotze (iraotutze). 1 . iragotu (irao, iraotu), iragotze (iragotutze). du ad. (TE). Revenir. "Revenir el acero después del temple, hasta irisarlo" (TE, 437). Iragotizu apur bat gehixago gubil-zabal hau. / Iragotutzia izan ezik, tenple biziegixagaz gelditzen da erremintxia. / Tenplautako erremintxiak iragotzia bihar izaten dau ez deiñ hausi. / Iraotixak hónek piza bixok, bata kolore horixkaria hartu arte eta bestia lasto-koloria dabela laga. Gero, ha beste irugarrena "rapidua" dok eta gibel-koloria emon bihar jakok ondo iraotzeko. / Ez zorroztu gurilla ondo iraotu arte. 2 . iragotu (iraotu), iragotze. da ad. (EEE). Avergonzar, sacar los colores, abochornar. (Irud.) Koloregorrittu. Esan zetsazen berbekin iragotuta laga eban.