hirutu, hirutze [hirotu]. da/du ad. (ETNO). Pudrir(se), secarse los troncos. Egur asko, berandu ebagi edo denpora askuan gordetzen diranian ondo lihortu biharrian zahittu egitten dira, usteldu; berdia izatetik igartu barik usteltzera egitten dau. Honi egurroni hirua ein jakok. / Hau egurrau hirutu dok eta ez jok balio. / Honek tronguonek kanpotik itxura edarra jaukak, baiña barrutik dana hirututa dagok. Ik. ireskatu, ixu, hirua egin, hiru.