2 . urten. 1 . urten. iz. Saliente (en objetos). Bihar dan lekua baiño kanporago daguan zeozer. Ik. koska.  Adiera honekin erabilpen urrixa. 2 . urten. izond. (TE). Sobresaliente, listo,-a. Ofiziua ikasten zanerako, mutill argi eta urtena agertu zan. 3 . urten. izond. (AZ). Orgulloso,-a, altivo,-a; echado,-a para adelante, osado,-a (demasiado). Zentzu txarrian bestien gaiñetik nabarmentzen dena, harrua, jaikixa, ausarta, tentia. Urtenegia jatorku mutilla eta geure ahalegiñok gora behera ez dakit ze atze itxiko daben (AZ-B-mu). / Ez da persona txarra baiña urten samarra. / Esr. Aziak beria kirtena, ez dau gizonak izan bihar urtena (Per.Ab.). Anton. azkentxo.  Urtentxo: urten samarra. Adiñekuak izan ezik gitxi erabiltzen da.