horrek. 1 . horrek. erak. (TE). Ese, esa; ése, ésa, eso. 2. graduko formia da, ergatibo singularra. Izenordaiña eta determinatzaillia izan leike. Horrek asmau dau mataza guztia. / Horretarako, jakiñian nintzan eta ez ninduen harrapau. Ik. hórrek, hori.  "Con acento prosódico en la e" (TE, 607): [orrék]. / "Horr(e)-"k hartzen dittu deklinaziñoko beste kasu marka gehixenak: horren genitibua, horri datibua, horrekin, horretarako... 2 . horrek. erak. (OEH). tú, tú que; enfático en vocativos. Semetzat letz nik hazi zaitturan horrek. (Ibilt 479). / Hi, tabernan larregi trabatzen haiz. Pardelorrek! (Zirik 26). Ik. hori.