uztartu (buztartu), uztartze (uztartutze). du ad. (TE). Uncir, atar al yugo; unir. Uztarrixan biharrerako lotu; alkarrekin lotu. Bixok dira alkarregaz buztartzeko modukuak. / Alkar ondo hartuko dabenak komeni da buztartutzia. / Oiñ ein bihar dozuna da, irixak buztartzia. / Ahal balitza bixak alkarregaz uztartu... / Hárek bixak alkarregaz uztartzia, gauza haundixa litzake.  Uztartu arruntagua da uztarrittu baiño.