estaldu, estaltze ( estaldutze) [estali]. da/du ad. (TE). Cubrir; tapar. Eta lehenengo bidarrez ardaua eratiakin aitta Noek, mozkor, gorririk luak hartu eban bere aterpian. Baiña seme bedinkatuak, barre ein biharrian madarikatuak bezela, hartu eben estalki bat eta atzeruzka juanaz estaldu eben; eta hartara ez eben aittan billutza ikusi (Gen. 9. 20-23). / Gei honek estaldutzia biharko dabe, eurixa datorrela dirudi ba. / Kañoi honek estaltzia eskatzen dabe ez deittian ugartu. Ik. estal-harri, estalki, estalpe, tapau.  Tapau erabiltzen da.