etxekalte. iz. / izond. (TE). Despilfarrador,-a, malgastador,-a, que trae la ruina a la casa. Norberan etxian edo interesen kontra diharduanari esaten jako. / "Se dice del hombre que no mira por la casa o va contra ella" (TE, 358). Gizonak, alperrontzi etxekalte negargarri batek urten detsa koittauari. / Txorixa deitzen zetsen etxekalte bat ba ei zan Plazentzian. Etxekalte bazan be andriak ei zituan frakak. (Zirik 76). / Gehixenen eritziz etxekalte bat besterik ez zan. (Zirik 53). Ik. alperki, alperrontzi, gastatzaille, nagi, hondatzaille.