faltau, faltatze [faltatu]. 1 . faltau, faltatze [faltatu]. da ad. (TE). Faltar; carecer de. Ez larregixa eta ez faltatzia, da onena. / Zirikatzailliak ta autubatzailliak gure auzoko herrixan be ezin faltau. (Zirik 37). Ik. falta izan. 2 . faltau, faltatze [faltatu]. du ad. (OEH). Faltar, ofender. Artadi jauna, faltatzen al gare? (Zirik 117).