harrotu, harrotze (harrotutze). 1 . harrotu, harrotze ( harrotutze). da/du ad. (TE). Envanecer(se), enorgullecer(se). Bitsa leztxe harrotu zan, azkenian plost eitteko. / Harrotutziak dakar gero apaldu biharra. / Diruak ekartzen dau harrotzia, eta harrotziak hondamendixa. Ik. puztu. 2 . harrotu, harrotze ( harrotutze). da/du ad. (TE). Esponjar(se), mullir; levantar(se), ahuecar(se), henchir(se). Laixekin lurra harrotu bihar izaten da, gauzia eraiñ aurretik. / Lurra harrotutzia, gauzia hobeto etorri deiñ. / Lurrak, hazixa ernetzeko, aurretik harrotzia bihar dau. 3 . harrotu, harrotze. da/du ad. (ETNO). Hinchar(se). Egurra, umedadiak hartzeruzkuan, haunditzia. Ik. eregi, hazi, kipula, nasaittu. 4 . harrotu, harrotze. da/du ad. (ETNO). Desgranar. Ik. urkuldu, aletu, garaundu, oskoldu, irakorri.  Harrotu babia egitten da gehixenbat.