hartu-emon [harreman]. iz. (TE). Relación, trato, asunto, negocio. Hartzia eta emotia. Nolabaitteko alkartrukian edo eragittian loturia, batez be personen edo alkartien artekua: merkataritzakua, seme-alaben artekua, naziñoartekua, lagunen artekua... Itsas aldetik, antxiñatik, salerosteko hartu-emona izan dogu urringo herrixetako erdeldun jendiegaz. / Hartu-emonak, eta haundixak, darabixez aspaldixan. / Bihar detsegu auzokoeri, anaiegaz dogun hartu-emona.