alperrik [alferrik]. adlag. (TE). Inútilmente, en vano, en balde. Alperrik milla bidar esan, beria ein biharrekua temoso zatar ha. / Esr. Alperrik Marixa makillatu, berez bihar dau. (Temosua ez dau makilliak beretik atarako) / Esr. Olixua eta biñagria ez ibili alperrik nahastatzen. (Eziñezko gauzetan ahalegintzia alperrikua dala esateko). alperrik galdu [alferrik galdu]. da/du ad. (TE). Echar(se) a perder; estropear(se); deteriorar(se). Dana alperrik galdu naiz hartu doten erarixakin. / Alperrik galdu dozu etxian genduan gauzarik polittena.