osatu, osatze ( osatutze). da/du ad. (TE). Curar(se), sanar, poner remedio. Gaixo luzia izan eban, baiña osatu da guztiro. / Baserriko artua-ta-esniak osatu ninduan. / Eta Pedrok esan zetsan: "Jesukristok osatzen zaittu. Jaiki eta egizu ohia". Eta ondoren jaiki egin zan. Eta han bizi ziran guztiak ikusi eben eta bihurtu ziran Jaunagana (Egiñak, 9. 34-35). / Gaixuan desio bizixa, osatzia. / Osatzen da gaixorik egon dana. / Ez eukan fede askorik medikuak geixuak osatzeko gauza ziranik. (Zirik 52). / Haragilliak [...] ogeratu eban bere etxian osatu arteraiñok. (Ibilt 462). Ik. sendatu.  Osatu da Eibarko forma normalena: "Es lo común en Eibar" (TE, 654).