sendo. 1 . sendo. izond. (TE). Recio,-a, fuerte, corpulento,-a; grueso,-a. Lodixa eta gorputz haundikua dalako, indartsua, errimia. Zuen aitta gizon sendua zan. / Pago-gerri senduak ziran Arraten. / Ointxe be gizon sendua da ha urtiak euki arren. Ik. erreme, lodi, gogor.  Çendo: "Gaztel. grueso" (...) "Desde primero día de mayo fasta Sant Miguel de setienbre, nin fagan adobo ninguno de cal nin descarnen con cal, eçepto los cueros çendos sin cal" (EOYE, Eibarko San Andres Konzejuko Ordenantza Zaharra, 1501, 473. or. (JEL)). 2 . sendo. adlag. (TE). Mucho, en abundancia; recio, con firmeza. Jan gitxi eta biharra sendo, argaltzeko biderik onena. Ik. asko, erreme, gogor.