sosegau (soseau), sosegatze [sosegatu]. da/du ad. (TE). Sosegar(se), tranquilizar(se), calmar(se). Etxeko nausixan lau berbagaz sosegau zan. / Makilliak sosegau eban berebiziko onduen. / Kostau jakun bera sosegatzia, oker haren ondorian. / Sosega zaitez, parkatzen dizut. (In Zirik 95). / Horrenbeste ikusirik, sosegau eziñik sugarretan bizi zan. (Ibilt 484). Ik. baketu.