baketu, baketze ( baketutze). da/du ad. (TE). Apaciguar(se), poner paz; reconciliar(se), amigar(se). Bakiak egin edo erain; aiskidatu. Baketu dira lehengo burrukalarixok, alkarri musturrak apurtu eta gero. / Berebiziko onduen baketu zittuan inguruok. / Ez zan izan erreza Marruekosetan tokau jakun zatixa baketutzia. / Alkatia agertu eta dana baketzia, bat izan zan. / Esan zetsan nola bere emaztia zeguan diabruak hartuta, ez kurutzak eta ez ur-bedinkatuak baketzen ebela. (Ibilt 465). Ik. sosegau.