sur [sudur]. 1 . sur [sudur]. iz. (TE). Nariz. Arpegixan dogu, begi bixen azpittik surra. / Arrautzia deitzen zetsen bat juan zan behin Perikoitxua esaten zetsen sur, belarri eta iztarriko espezialistiagana. (Zirik 56) 2 . sur [sudur]. iz. (TE). Olfato, sentido del olfato. Txakurrak dauka surra fiña, gurian aldian zorrotza. sur fin. izond. (TE). De agudo sentido del olfato, de olfato fino. Surra bezin fiña bazendu belarrixa, hobe litzateke. sur haundi. izond. (TE). Narigudo,-a, narizotas. Ik. surluze. sur-kakua © Gorka Ortega sur karakote. iz. (TE). Nariz aguileña. Famelixa haretako ume guztiak eben sur karakotia. Ik. karakote, kako.