teillatuaren egituria © Ibon Serrano 1 . teillatu [teilatu]. iz. (TE). Tejado. Teillatu horrek aukeran aldats gitxi dauka. / Katarra tellatutik bezela agertzen zan, oso jausixa. (Ibilt 466). teillatu-afari. iz. (ETNO). Cena que se ofrece al acabar el tejado. Teillatua amaitzian bihargiñak egitten daben afarixa. Auzolanian! Kobrau ezebez! Atzenian, teillatua amaitzen zanian, afari bat! Afari ona: ardaua, ta kafia, ta kopia, ta...piskat gustatzen jakona txispau, ta etxera! Teillatua emondakuan, goixian, ultze bikin erramua josi, ta harek eskatzen dau afarixa! Usadixo bat! Goixian josi ta gabian afarixa! Hor Bizkai aldian "montxorra" esaten jetsek; hor Agiña aldian be bai. Behin Ixua pasau ezkero "montxorra". Guk teillatu-afarixa; nik hamen hala ezautu juat beti. Ik. etxajan, montxor. teillatu-gaillur. iz. (TE). Cresta del tejado, cima del tejado. Teillatuan ur bixak bat egitten daben ertza. Teillatu-gaillurrian ipiñi dabe adarra, eta gaur afarixa dabe bihargiñak. Ik. gaillur. teillatua emon. esap. (TE). Rematar o terminar un edificio poniéndole el tejado, techar . "Se dice de terminar la fábrica de un edificio" (TE, 672). Hiru hillabetian, teillatua emon detse etxe barrixari.