zikin. 1 . zikin. iz. (TE). Suciedad, porquería. Zikintzen daben gauzia, zikinkerixia. Zikiñak jan biharrian bizi da. / Sagar-umetxiña, hondakiña, zikiña, buztiña, likiña... Ik. zikinkerixa. 2 . zikin. izond. (TE). Sucio,-a, manchado,-a. Orbanak, hautsa, hondakiñak etab. dittuena, garbixa ez dana. Haura aldia, oso zikiña. 3 . zikin. izond. (TE). Sucio,-a, deshonesto,-a, obsceno,-a. Moralan aldetik garbixa ez dana, lizuna; mespretxuzko izenondo moduan sarri erabiltzen da. Arpegira jaurtitzia merezi dau, diru zikiñori. / Aingira irristakor madarikatua! [...] Aingira zikin bat dala ta eztala, [...]. (Zirik 101). / [Nere senarrak] herriko edozeiñ itxusi, zazkar eta zikiñ nahixago dabela bere emazte garbixa baiño. (Ibilt 472). zikin zarra. (TE). Cochino,-a. "Exclamación como la de ¡cochino!, para mostrar disgusto del deshonesto o de quien alardea de alguna cosa repugnante." (TE, 735, 736). Zikin zarra!, behingoz ixilduko balitza! Ik. zar.