aiskide [adiskide]. 1 . aiskide (aiskire) [adiskide]. iz. (TE). Amigo,-a. "Persona a quien se profesa amistad" (TE, 119). Aiskide asko dittugu ondiokan herri hartan. / Plaentxian ba ei ziran aiskide bi, bata aberatsa ta bestia pobria. (Zirik 9). 2 . aiskide (aiskire) [adiskide]. iz. (TE). Novio,-a. Aiskidiagaz domeketan urtetzia, poztasun haundiña bixendako. Ik. andragei, nobixa, nobixo, senargei, lagun, maitte, gizongei. aiskide ez ibili. esap. (JME). Andar medio enfadado,-a. Hasarre antzian ibili. Osintxukuak, hainbeste plaentxiar geixo ikustiaz ez ebizen aiskide. aiskidiak izan. esap. (TE). Ser novios, ser pareja; ser amigos,-as. Aspaldiko denboretan aiskidiak dira, eta laster ezkonduko dira.