atrebidu, atrebitze (atrebidutze) [atrebitu]. 1 . atrebidu, atrebitze ( atrebidutze) [atrebitu]. da ad. (TE). Atreverse. Atrebiduko ziñateke gabaz, bakarrik, bide hori eitten? / Nahikua eiñ eban bakar-bakarrik atrebidutzia bide hartan. / Esaten atrebitzia be ez da gitxi. Ik. ausartu.  Atrebidu erabiltzen da ausartu baiño gehixago. 2 . atrebidu (atrebiru) [atrebitu]. izond. (TE). Atrevido,-a, osado,-a; insolente. Atrebidu galanta lotsagabe hori. Ik. ausarki.  Normalian atrebidua erabiltzen da ausarta eta antzerakuak baiño.