sakatu. 1 . sakatu, sakatze ( sakatutze). du ad. (TE). Pisar, apretar; estrujar, prensar. Zapaldu; (zeozer) tamaiñu txikixagua izan deixan estutu edo zapaldu. Sagarrak sakatu tornuan eta haren saiña, sardaua. / Ez zan bihar hainbeste sakatzia, jakiñian apurtu laikiana. 2 . sakatu, sakatze ( sakatutze). dio ad. (TE). Engañar, mentir. Engaiñau; zirixa sartu. / "Hacer creer mentiras o engaños" (TE, 642). Haundixa sakatu zetsan koittau hari. / Ha bai zala, guzurti haundiñari ederto sakatzia! / Gure gizon madarikatu horrek oin be sakatu jestan zirikadaren bat. (Zirik 28). / Ha ze zirixa sakatu zetsan. (Zirik 124). 3 . sakatu, sakatze ( sakatutze). du ad. (TE). Aguantar, resistir, soportar, sufrir; oprimir. Dana barruan sakatzia, hango bizimodua. / Ezin ba, Jauna, dana sakatu; noizbaitten errementau bihar. / Dama onen jasotasun zintzua haiñ zan osua eze, eta bera haiñ buruan jabe, dana barruan sakaturik erantzun zetsan andra ziraunari barrez-barrez. (Ibilt 487). Ik. eruan, sufridu, aguantau.