adar. 1 . adar. iz. (TE). Cuerno. Akerrak adarrak okerrak dittu. 2 . adar. iz. (TE). Rama; rama de árbol. Eguarbitzako paguan adarrak, ostiango arbola askon gerrixa baiño senduaguak. / Arbola haren adarrak, beste askon gerrixa baiño senduauak ziran. / Adarrak eta abarrak ez dira bat: abarrak txikixak dira, jo aizkoriakin eta txiki-txiki-txiki egitten diranak, háretxek dira abarrak. Ik. madal. adar joten (adarra joten). esap. (IL). Tomando el pelo, burlándose, riéndose. Ez eixozu kasurik egiñ, adar joten dabill eta. Ik. adarra jo. adarra jo. esap. (TE). Tomar el pelo, burlarse/reírse de alguien. Norbaitten kontura barrez eta brometan jardun. Adarra joten esandako ipoiñak dira horrek. / Behin adarra jote alde, bertsuen puntuak "ist"ekin amaitzen zirala ipiñi zetsezen. (Zirik 58). / Adarra jotako senarrak eta andra arin txamarrekin batera, eskribau, ministro eta juez, ta batez be fralle gizajuak euren gain dittuela burlarik larrixenak. (Ibilt 453). Ik. harpia jo, zirixa sartu, adar joten.  Adarra jo da gehixenbatian erabiltzen dana.